Zastawka aortalna nowej generacji już w Polsce

W Polsce wszczepiono tego typu zastawki już u czterech pacjentów hospitalizowanych w czołowych warszawskich ośrodkach kardiochirurgicznych.

Po raz pierwszy w Polsce w dniu 30.01.2018 r. w Klinice Kardiochirurgii i Transplantologii Instytutu Kardiologii wszczepiono biologiczną zastawkę aortalną nowej generacji, wykonanej z osierdzia wołowego (Inspiris Resilia firmy Edwards Lifesciences).

W dniu 25 kwietnia 2018 roku w oddziale kardiochirurgii w Szpitalu Miejskim im. J. Strusia w Poznaniu dokonano kolejnej operacji z dostępu poprzez częściową, górną sternotomię.

Czym jest zastawka nowej generacji?
Budową jest zbliżona do ludzkiej zastawki serca. Ma różne rozmiary, tak by można było ją dopasować do każdego pacjenta. Wykonano ją z wytrzymałego wołowego worka osierdziowego, osadzonego na tytanowym stelażu zamiast na plastikowym. Plastik deformował się podczas długoletniego przepływu krwi. Zastawki trzeba było wymieniać po 15-20 latach. Ocenia się, że nowe zastawki powinny wytrzymać nawet 40 lat. To wystarczająca długo, by u chorych w średnim wieku nie trzeba było jej wymieniać do końca życia.
 
Najważniejsze zalety takiej zastawki
Zwiększona odporność na wapnienie dzięki zastosowaniu nowatorskiej technologii przygotowania osierdzia wołowego bez użycia formaldehydu. Wydłuża to trwałość zastawki przez co pacjenci, którzy ją otrzymają mogą przez dłuższy okres żyć w pełnym komforcie bez konieczności poddawania się kolejnej operacji.
Dzięki zastosowanej po raz pierwszy technologii „VFit technology” rozmiar użytej zastawki może być odczytany w fluoroskopii nawet po wielu latach, a jej średnicę można powiększyć w trakcie ewentualnego przezskórnego zabiegu TAVI.
Zastawka jest szczególnie zalecana młodszym pacjentom, w tym kobietom planującym ciążę, u których leczenie przeciwkrzepliwe jest obarczone dużym ryzykiem.

Postępowanie po wszczepieniu zastawki
Podsumowując zalecenia European Society of Cardiology (ESC) dotyczące postępowania z chorymi po operacjach zastawek serca, leczenie przeciwzakrzepowe zaleca się:

• do końca życia u wszystkich chorych z zastawkami mechanicznymi;
• do końca życia u chorych z protezami biologicznymi lub po zabiegach naprawczych zastawki mitralnej, których dotyczą inne wskazania do takiego leczenia, na przykład migotanie przedsionków (AF, atrial fibrillation), niewydolność serca i upośledzona funkcja lewej komory (frakcja wyrzutowa < 30%);
• przez pierwsze 3 miesiące u wszystkich chorych z protezami biologicznymi lub po zabiegach naprawczych zastawki mitralnej obejmujących plastykę pierścienia zastawki.

Przez pierwszy miesiąc po wypisaniu ze szpitala poziom INR należy kontrolować dwa razy w tygodniu. W ciągu następnych dwóch miesięcy należy go kontrolować co dziesięć dni. W późniejszym okresie po operacji wskaźnik ten można oznaczać raz w miesiącu.
Wysoka zmienność INR jest najważniejszym czynnikiem ryzyka, wpływającym negatywnie na wskaźnik przeżycia po wymianie zastawki serca. Dowiedziono, że samokontrola leczenia przeciwzakrzepowego zmniejsza wahania INR i dlatego należy ją zalecać u wszystkich chorych, którzy po odpowiednim szkoleniu są w stanie sami kontrolować leczenie przeciwzakrzepowe.

Zakup analizatora do samodzielnej kontroli wskaźnika krzepliwości krwi INR/PT dla osób po wymianie zastawki.