RedMed ™ - Specjalistyczne sklepy medyczne, analizatory krzepliwości krwi, kwasu moczowego, profilu lipidowego
wyszukiwanie zaawansowane
Strona główna » Wiadomości Medyczne » Cukrzycowa choroba nerek
Waluta
Koszyk
Twój koszyk jest pusty ...
Ankieta

Apteka, w której powinny być dostępne nasze produkty. np. paski do INR. Start 15.10.2022


Kontakt
Systemy płatności
  • PayPal
  • tpay.com
  • iMoje
  • Paynow
  • BLIK

Cukrzycowa choroba nerek

Data dodania: 14-05-2015Wyświetleń: 5235
Powikłanie w przebiegu cukrzycy w postaci choroby nerek. Widoczne objawy pojawiają się dopiero w późnym okresie choroby, kiedy nerki są już mocno uszkodzone. Nieleczona lub źle leczona cukrzycowa choroba nerek może doprowadzić do poważnych zaburzeń zdrowotnych, i przyczynić się do śmierci.



"Każdego chorego na cukrzycę należy
traktować jak zagrożonego rozwojem
choroby nerek"


Przyczyny i przebieg

 

Cukrzycowa choroba nerek nazywana wcześniej nefropatią cukrzycową to uszkodzenie nerek rozwijające się w wyniku przewlekłej hiperglikemii, czyli zwiększonego stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy typu 1 i 2. Nefropatia należy do tzw. mikroangiopatycznych powikłań cukrzycy. Na drodze różnych mechanizmów, hiperglikemia prowadzi do postępującej choroby nerek przez istotnie zwiększenie przepływu krwi przez kłębuszki nerkowe oraz jest przyczyną gromadzenia się w kłębuszkach i naczyniach krwionośnych nerek różnych substancji np. sorbitolu, co zaburza ich budowę i czynność. W wyniku dłuższego oddziaływania dochodzi początkowo do zwiększenia przepuszczalności kłębuszków nerkowych dla białka, a następnie do stwardnienia kłębuszków, włóknienia miąższu nerek i rozwoju ich niewydolności.

Pojawia się wtedy białkomocz kłębuszkowy, który powstaje w wyniku zwiększonego przesączania białek w kłębuszkach jako następstwo nasilenia filtracji kłębuszkowej. Powstaje głównie w efekcie uszkodzenia błony filtracyjnej zapobiegającej filtrowaniu białek osocza.

Jeżeli nie podejmie się kuracji doprowadza to do choroby układu krążenia np. choroba niedokrwienna serca, niewydolność serca lub udar mózgu, są one główną przyczyną śmierci u chorych z cukrzycową chorobą nerek. W ostatnie fazie konieczne są dializy jednak w tym przypadku spośród chorych leczonych tą metodą tylko 25% przeżywa dłużej niż 5 lat. Inną możliwością jest transplantacji nerki gdzie osiąga się wyniki tak samo dobre, jak u innych osób bez cukrzycy.
 

Uniknij przewlekłej hiperglikemii przez stałe obserwowanie poziomu hemoglobiny glikowanej która stanowi parametr wyrównania w cukrzycy przy pomocy A1CNow+®

 

Przebieg nefropatii cukrzycowej podzielony został na 5 okresów, z których każdy kolejny jest coraz bardzie pogłębiającym się uszkodzeniem nerek:
Okres I zwykle występuje w momencie rozpoznania cukrzycy. Charakteryzuje się powiększeniem rozmiarów nerek, zwiększonym przepływem krwi przez nerki i filtracją kłębuszkową. I okres nefropatii cukrzycowej występuje od początku choroby. Nie daje żadnych objawów.
Okres II może pojawić się w 2–5 roku trwania cukrzycy. Nie ma wyraźnych objawów. Stwierdzana jest prawidłowa lub zwiększona filtracja kłębuszkowa oraz, u prawie wszystkich chorych, występuje normoalbuminuria czyli pojawienie się mikroalbuminurii w granicach wartości prawidłowych (tj. 10–20 mg/24 h może być uznane za nieprawidłowe), lub okresowo zwiększona albuminuria.
Okres III występuje w okresie 5–15 lat trwania cukrzycy; charakteryzuje się mikroalbuminurią i nadciśnieniem. Stanowi on fazę rozpoczynającej się nefropatii cukrzycowej. W tym okresie jest jeszcze utajona, nie ma widocznych objawów ale można ją rozpoznać w badania moczu ponieważ wielkość filtracji kłębuszkowej początkowo utrzymuje się powyżej normy, natomiast w okresie późniejszym ulega zmniejszeniu do około 130 ml/min wraz ze stopniowo zwiększającą się mikroalbuminurią pochodzenia kłębkowego (30–300 mg/24 h). Wydalanie albumin wzrasta średnio o około 20% rocznie.
Okres IV występuje w okresie 10–25 lat trwania cukrzycy. Pojawia się jawna nefropatia charakteryzująca się stałym białkomoczem, zmniejszeniem przepływu krwi przez nerki i filtracji kłębuszkowej oraz nadciśnieniem. W fazie tej postępuje zmniejszanie przepływu krwi przez nerki i ograniczenie wielkości filtracji kłębuszkowej ze 130–70 ml/min do 30–10 ml/min. Stwierdza się klinicznie postępujący białkomocz.
Okres V nefropatii cukrzycowej stwierdza się po 25–30 latach trwania cukrzycy. Dochodzi w nim do schyłkowej niewydolności nerek. Następuje zamknięcie kłębków nerkowych, znacznym ograniczeniem wielkości filtracji i redukcją białkomoczu. Schyłkowej nefropatii cukrzycowej towarzyszą późne, pozanerkowe powikłania cukrzycy, które bywają bezpośrednią przyczyną zgonów u około połowy chorych.

Postęp uszkodzenia nerek jest szybszy u osób ze źle leczoną cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, spożywających dużo białka i soli. Również palenie tytoniu, czynniki neurotoksyczne, zastój w drogach moczowych, zakażenia układu moczowego, hipowolemia, hiperkalcemia, wzmożony katabolizm, białkomocz, starszy wiek, płeć męska i czynniki genetyczne.

Nefropatia cukrzycowa występuje u 9—40% chorych na cukrzycę typu 1 i 3—50% osób z cukrzycą typu 2. Obecnie nie można z pewnością przewidzieć, u kogo wystąpi choroba co sugeruję, że może mieć to związek z uwarunkowaniami genetycznymi. Dlatego każdego chorego na cukrzycę należy traktować jak zagrożonego rozwojem choroby nerek.

Ryzyko zachorowania na nefropatię cukrzycową zwiększa wysokie ciśnienie tętnicze, wysoki poziom cholesterolu całkowitego, niski poziom HDL i trójglicerydów, częste zakażenia układu moczowego.
 

Rozpoznanie i leczenie

 

Wyraźne rozpoznanie następuje po pojawieniu się niewielkich ilości albuminy w moczu, którą można znaleźć dzięki specjalnym testom moczowym. Niestety pojawia się późno, bo dopiero w 3. stadium choroby. U wielu osób uszkodzenie nerek rozpoznaje się jednak jeszcze później, gdy występuje już duży białkomocz, często z objawami zespołu nerczycowego, a nawet dopiero wtedy, gdy wystąpią objawy niewydolności nerek. Dlatego aby jak najwcześniej rozpoznać cukrzycową chorobę nerek, należy u wszystkich chorych na cukrzycę wykonywać przynajmniej raz w roku badania moczu. Oznaczenie stężenia albumin powinno się wykonywać w pierwszej rannej próbce moczu. Jeżeli wynik jest nieprawidłowy, to należy w okresie następnych 3—6 miesięcy wykonać jeszcze dwa badania. Nefropatię rozpoznaje się, gdy wyniki co najmniej 2 z 3 badań są nieprawidłowe.

Cukrzycowa choroba nerek jest przewlekła i całkowite wyleczenie nie jest możliwe, jednak w wielu przypadkach można doprowadzić do zahamowania jej postępu. Choroba jest wynikiem zaburzenia metabolicznego związanego z cukrzycą. Dlatego najważniejsze jest leczenie przyczyny uszkodzenia nerek, czyli cukrzycy. Jak najlepsze wyrównanie glikemii jest najważniejsze dla zahamowania lub zwolnienia postępu nefropatii, podobnie jak innych powikłań cukrzycy. Leczenie trwa do końca życia i konieczna jest uwaga chorego oraz nadzór specjalistyczny ze strony diabetologa. W przypadku wystąpienia objawów nefropatii również nefrologa.
 

Zmniejszenie ryzyka zachorowania

 

Wiedza obecnie dostępna nie pozwala jeszcze przewidzieć, u kogo ryzyko wystąpienia cukrzycowej choroby nerek jest duże, dlatego każdego chorego na cukrzycę należy traktować jak zagrożonego rozwojem uszkodzenia nerek. Należy postępować jak w leczeniu cukrzycy czyli zadbać o prawidłowe wyrównanie glikemii. Oprócz regularnego podawania odpowiednich dawek insuliny również na bieżąco obserwować poziom hemoglobiny glikowanej (HbA1c) która stanowi uznany od dawna parametr wyrównania w dłuższym okresie u pacjentów z cukrzycą. Najlepiej nadaje się do tego monitor A1CNow+®. Również istotne jest obserwowanie, oraz reagowanie w razie konieczności, wyników cholesterolu całkowitego cholesterolu HDL i trójglicerydów. Pomóc w tym może osobisty analizator cholesterolu CardioChek.


 

Bibliografia

MD Sanchez-Niño, A Benito-Martin, A Ortiz. New paradigms in cell death in human diabetic nephropathy. „Kidney International”. 78 (8), s. 737-44, 2010. DOI: 10.1038/ki.2010.270. PMID: 20703212.

Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne, tom II. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 1299-1301. ISBN 83-7430-069-8.

Kimmelstiel P, Wilson C. Benign and Malignant Hypertension and Nephrosclerosis. A Clinical and Pathological Study. „American Journal of Pathology”. 12 (1), s. 45-48, 1936.

Komentarze (0)

Przejdź do strony głównejWróć do kategorii Wiadomości Medyczne

Zobacz nasze nowości

Super hit

Copyright © 1999 – 2024 Red Med Poland Sp. z o.o.
Korzystanie z tej witryny oznacza wyrażenie zgody na wykorzystanie plików cookies. Więcej informacji możesz znaleźć w naszej Polityce Cookies.
Nie pokazuj więcej tego komunikatu