THINRS - wpływ domowej samokontroli poziomu wskaźnika INR na wyn
Data dodania: 17-05-2012Wyświetleń: 7088
Przejdź do strony głównejWróć do kategorii Wiadomości Medyczne
Projekt badania
Badanie porównujące wpływ samokontroli poziomu wskaźnika INR w domu pacjentów za pomocą przenośnych
urządzeń z tradycyjną szpitalną kontrolą na wyniki przewlekłej terapii przeciwkrzepliwej. Badanie obejmowało
chorych stosujących przewlekłe leczenie przeciwkrzepliwe z powodu migotania przedsionków lub sztucznej
zastawki serca. Przed włączeniem do badania pacjenci przeszli 2-4 tygodniowe szkolenie i byli oceniani pod
względem umiejętności stosowania urządzeń do oceny INR.
Ci którzy okazali się zdolni do samokontroli zostali losowo przydzieleni do dwóch grup:
- Grupa 1- pacjenci z tradycyjną comiesięczną szpitalną oceną INR
- Grupa 2- pacjenci z cotygodniową samokontrolą INR w domu
W obydwu ramionach badania konieczne było zgłaszanie nieterapeutycznych wartości wskaźnika INR i wynikających z tego niepokojących objawów klinicznych. Pierwszorzędowym złożonym punktem końcowym był zgon, udar OUN i krwotok.
Założenie:
Domowa ocena wartości INR okaże się bezpieczną alternatywą dla tradycyjnych metod kontroli
Grupa badana
- Pacjenci wstępnie włączeni: 3,644
- Pacjenci ostatecznie ocenieni: 2,922
- Średni czas obserwacji: 4,5 lat
- Średni wiek pacjentów: 67 lat
- Odsetek kobiet: 2%
Pacjenci z migotaniem przedsionków lub mechaniczną zastawką serca leczeni warfaryną, którzy są zdolni do przeprowadzania samokontroli wskaźnika INR.
W badaniu oceniano 2 922 pacjentów z losowym przydziałem do jednego z dwóch ramion badania. Średni wiek
badanych wynosił 67 lat, z czego 98% stanowili mężczyźni. Wskazaniami do terapii przeciwkrzepliwej u 83%
badanych było migotanie przedsionków. Wśród powyższej grupy, średnia punktacja w klasyfikacji CHADS2
wynosiła 1,8.
Pacjenci byli losowo przydzielani do dwóch grup, samodzielnie kontrolujący poziom INR w domu (n=1,465) oraz
grupa konwencjonalnie oznaczająca raz w miesiącu wskaźnik w opiece szpitalnej (n=1,457).
Warunki włączenia
- Prewencja incydentów zakrzepowo-zatorowych
- Migotanie przedsionków
- Choroby zastawek serca
- Terapia stosowana:
- Leczenie przeciwkrzepliwe/warfaryna
Pierwszorzędowe punkty końcowe:
Czas jaki upłynął do zaistnienia zdarzenia:
- zgon
- udar
- krwotok
Drugorzędowy punkt końcowy:
- czas do osiągnięcia terapeutycznych wartości INR
- inne zdarzenia kliniczne
- stosowanie się badanych do zaleceń związanych z domową oceną INR
- zadowolenie pacjenta z terapii przeciwkrzepliwej
- jakość życia
- wartość wskaźnika koszty/korzyści
Wyniki
2922 pacjentów z 28 szpitali zostało losowo przydzielonych do domowej samokontroli INR lub tradycyjnej
comiesięcznej kontroli szpitalnej. W blisko 3-letnim okresie obserwacji pierwszorzędowy złożony punkt końcowy wystąpił w 7,9% chorych z samokontrolą INR i 8,9% w tradycyjnej comiesięcznej kontroli szpitalnej (p=0,1
niezamienne statystycznie).
Wyniki indywidualnie dla każdego z elementów pierwszorzędowego punktu końcowego wynosiły:
- zgon 3,4% vs. 3,7%,
- udar OUN 0,7% vs. 0,8%,
- krwotok 3,9% vs. 4,5%,
odpowiednio dla grupy samokontroli vs. tradycyjnej kontroli INR.
Czas do wystąpienia pierwszego zdarzenia z punktu końcowego wydawał się być krótszy w ramieniu domowej
samokontroli INR (HR 0,87, p=0,10).
Drugorzędowe punkty końcowe czyli, czas do osiągnięcia terapeutycznego poziomu wskaźnika INR wynosił
67% vs. 62% (p <0,05) oraz ocena zadowolenia pacjentów z leczenia przeciwkrzepliwego wynosiła 48 vs. 49
punktów w klasyfikacji Duke’a (p<0,05), odpowiednio dla grupy samokontroli i kontroli szpitalnej INR. Obydwa
powyższe punkty końcowe osiągnęły znamienność statystyczną.
Pacjenci samokontrolujący poziom wskaźnika INR podczas terapii przeciwkrzepliwej nie osiągnęli redukcji w
odniesieniu do złożonego punktu końcowego jakim był zgon, udar i krwotok. Jednak nie odnotowano również
wzrostu liczby działań niepożądanych domowej samokontroli INR wyrażających się w samoistnych krwotokach.
Tak więc dla pewnej liczby pacjentów domowa samokontrola wskaźnika INR może okazać się odpowiednią
alternatywą tradycyjnej ambulatoryjnej kontroli.
Podsumowanie
Terapia przeciwkrzepliwa warfaryną redukuje ryzyko zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, jeśli jest stosowana
zgodnie z zaleceniami. Pomimo to warfaryna pozostaje niedostatecznie wykorzystywana w terapii
przeciwkrzepliwej, a niepowodzenia w leczeniu i powikłania zwykle wynikają z nieterapeutycznych wartości
wskaźnika INR, co jest następstwem interakcji z innymi stosowanymi równolegle lekami, błędów dietetycznych,
oporności na leki i braku funduszy dla odpowiedniej kontroli i odległej obserwacji długoterminowej.
Metaanalizy 14 mniejszych badań wykazały znamienną redukcję zdarzeń zakrzepowo-zatorowych wśród
pacjentów samokontrolujących INR w porównaniu z tradycyjną comiesięczną kontrolą szpitalną.
Powyższe badanie udowodniło, że domowa samokontrola poziomu wskaźnika INR jest bezpieczną alternatywę
dla tradycyjnej kontroli i powinna być rozważana wśród pacjentów, którzy są zdolni do przeprowadzenia
powyższej kontroli z ograniczeniami w postaci poważnych obciążeń zdrowotnych i logistycznych utrudniających
im kontakt z lekarzem i dostęp do laboratorium.
Opracowanie
dr n. med. Katarzyna Czerwińska
Piśmiennictwo
Jeffrey S.: THINRS: Home INR monitoring as effective as clinic-based care. Dostępne na:
http://www.theheart.org/article/921079.do
Komentarze (0)
Przejdź do strony głównejWróć do kategorii Wiadomości Medyczne