RedMed ™ - Specjalistyczne sklepy medyczne, analizatory krzepliwości krwi, kwasu moczowego, profilu lipidowego
wyszukiwanie zaawansowane
Strona główna » Wiadomości Medyczne » Badanie Fibrynogenu
Waluta
Koszyk
Twój koszyk jest pusty ...
Ankieta

Apteka, w której powinny być dostępne nasze produkty. np. paski do INR. Start 15.10.2022


Opinia o produkcie
Test łatwy w wykonaniu, ulotka czytelna i klarowna. Co do skuteczności trudno stwierdzić - nie porównywano z PCR.
Ocena produktu 5/5
Kontakt
Systemy płatności
  • PayPal
  • tpay.com
  • iMoje
  • Paynow
  • BLIK

Badanie Fibrynogenu

Data dodania: 02-09-2019Wyświetleń: 5491

alt

Fibrynogen jest jednym z parametrów krzepnięcia krwi. Jego pomiar ma zastosowanie w badaniach diagnostycznych, między innymi zespołu wykrzepiania śródnaczyniowego lub w ocenie ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego.



Fibrynogen (I czynnik krzepnięcia) to białko osocza krwi, wytwarzane w wątrobie. Bierze udział w końcowej fazie procesu krzepnięcia i jest przekształcane w fibrynę (białko fibrylarne , włóknik) który jest istotny w współtworzeniu skrzepu krwi.
 

W ciągu 2 minut od momentu zranienia, zaczyna się tworzyć skrzep. Chcąc go uzyskać, należy zatamować krwawienie, aby uruchomić proces naprawy uszkodzonych naczyń krwionośnych.
 

Fibrynogen to białko ostrej fazy co oznacza, że jego stężenie wzrasta gdy w organizmie występuje stan zapalny lub przy uszkodzeniu tkanek. Po ustąpieniu przyczyny, poziom fibrynogenu maleje.
 

Jednym z czynników występowania chorób układu sercowo-naczyniowego jest wysoki poziom fibrynogenu.
 

Parametry tj. : Fibrynogen, APTT, PT, INR i czynniki krzepnięcia II, V, VIII, IX, X, XI, XII są wykorzystywane w diagnostyce zaburzeń krzepnięcia krwi.
 

Badanie fibrynogenu przeprowadzane jest równolegle z innymi badaniami, ponieważ odgrywa ważną rolę w ocenie zdolności organizmu do tworzenia, a następnie rozpuszczania skrzepu krwi.
 

Pomiar poziomu fibrynogenu w organizmie jest zalecany w przypadku:

  • Oceny ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowych (łącznie z badaniem białka C-reaktywnego).
  • Badań pomocniczych w diagnostyce zespołu rozsianego wewnątrznaczyniowego wykrzepiania (DIC) razem z badaniem PT, APTT, liczby płytek krwi, d-dimerów czy produktów degradacji fibryny (FDP).
  • Zaburzeń procesu krzepnięcia krwi, co objawia się przedłużającym krwawieniem, tworzeniem sińców i ran po drobnych urazach.
  • Podejrzeń zespołu wykrzepiania śródnaczyniowego lub posocznicy przebiegającej ze zużyciem fibrynogenu.
  • Diagnostyki wrodzonych i nabytych skaz krwotocznych.
  • Określania, czy niska aktywność fibrynogenu wynika z jego niewystarczającej ilości czy obecności patologicznego fibrynogenu (tzw. dysfibrynogemia).
  • Podejrzeń stanu zapalnego lub procesu nowotworowego.
  • Chorób wątroby (bardzo rzadko).

 

Pomiar stężenia fibrynogenu wykonuje się przez jednorazowe pobranie krwi z żyły łokciowej, materiałem do badania jest osocze. Zwykle na wyniki czeka się 1 dzień. Pacjent powinien być na czczo co najmniej przez 8 godzin przed badaniem. Badanie to nie wymaga szczególnego przygotowania, zaleca się natomiast konsultację z lekarzem wszystkich przyjmowanych leków, które mogą wpływać na proces krzepnięcia.

 

Jest kilka metod oznaczania poziomu fibrynogenu:

  • Koagulometria - charakteryzuje się dodaniem do osocza krwi trombiny, a następnie mierzeniu czasu krzepnięcia (jest on odwrotnie proporcjonalny do stężenia badanego białka). Pomiar stężenia fibrynogenu wykonuje się przez jednorazowe pobranie krwi z żyły łokciowej. Zwykle na wyniki czeka się 1 dzień. Pacjent powinien być na czczo co najmniej przez 8 godzin przed pomiarem. Przed badaniem należy powiadomić lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, które mogą wpływać na proces krzepnięcia. Koagulometria to najczęściej wykorzystywana metoda badania tego białka.
  • Metoda Shulza - polega na wytrąceniu fibrynogenu w temp. 56° C, a następnie wykonaniu pomiarów spektrofotometrycznych po przekształceniu fibrynogenu w fibrynę.
  • Metoda według Ratnoffa-Menziego - najdokładniejsza i wymagająca dużej ilości czasu, w przebiegu której fibrynogen przekształcany jest fibrynę, a następnie poddany hydrolizie. Następnie oznaczany jest poziom białka.
  • Pomiar immunologiczny - dokonuje się rozdziału białek znajdujących się w próbce za pomocą immunoelektroforezy oraz oznaczeniu fibrynogenu z wykorzystaniem znakowanych przeciwciał.

 

Norma dla osoby zdrowej to od 2 do 5 g/l.

 

Jeżeli poziom fibrynogenu jest mniejszy może to oznaczać:

  • nabyty lub wrodzony defekt biosyntezy fibrynogenu,
  • zespół wykrzepiania śródnaczyniowego,
  • zapalenie lub marskość wątroby,
  • zatrucie,
  • lub skutek przebiegu kuracji asparaginazą,

 

Przewlekłe obniżenie fibrynogenu może być spowodowane wrodzonym niskim stężeniem tego białka, niedożywieniem lub schyłkową niewydolnością wątroby. W zespole DIC (wykrzepiania śródnaczyniowego) dochodzi do gwałtownego obniżenia fibrynogenu. Wówczas dochodzi do kaskady krzepnięcia i wytworzenie licznych mikrozakrzepów w świetle małych naczyń krwionośnych, co w efekcie często doprowadza do zużycia czynników krzepnięcia.
 

Należy też zauważyć, że niska wartość fibrynogenu występuje po przetoczeniach krwi, gdyż przechowywana krew z biegiem czasu traci fibrynogen.
 

Wysoki poziom fibrynogenu występuje przy infekcjach czy zakażeniach, np.:

  • w trakcie stanów zapalnych,
  • po oparzeniach,
  • po operacjach,
  • w przebiegu nowotworu.

 

W sytuacji kiedy fibrynogen przekracza normę, może to oznaczać:

  • zespół nerczycowy,
  • cukrzycę,
  • ostry stan zapalny i infekcje,
  • miażdżycę tętnic,
  • trwający zawał serca i chorobę wieńcową,
  • kolagenozę,
  • Chorobę Hodgkina (ziarnica),
  • stan zapalny, np. RZS (reumatoidalne zapalenie stawów),
  • przebiegający udar mózgu.

 

Podwyższenie fibrynogenu może również wystąpić w przypadku :

  • stosowania hormonalnej terapii zastępczej,
  • ciąży,
  • stosowania doustnej antykoncepcji hormonalnej,
  • wysokiego poziomu estrogenów.

 

Uwaga! Wyniki fibrynogenu mogą różnić się w poszczególnych laboratoriach. Należy zawsze zwracać uwagę na podane obok wartości referencyjne. Mogą one zależeć od wieku, płci oraz metody oznaczenia. Wyniki badania należy zawsze skonsultować z lekarzem.




Na rynku również jest dostępny system Micropoint qLabs Q-2 przeznaczony dla personelu medycznego. Umożliwia on szybkie i precyzyjne określenie czasu protrombinowego (PT), wskaźnika INR i czasu kaolinowo-kefalinowego (APTT) z małej próbki krwi pełnej z opuszka palca. 

W skład nzestawu Micropoint qLabs wchodzi przenośny analizator i jednorazowe paski testowe.


Przejdź do strony głównejWróć do kategorii Wiadomości Medyczne

Zobacz nasze nowości

Super hit

Copyright © 1999 – 2024 Red Med Poland Sp. z o.o.
Korzystanie z tej witryny oznacza wyrażenie zgody na wykorzystanie plików cookies. Więcej informacji możesz znaleźć w naszej Polityce Cookies.
Nie pokazuj więcej tego komunikatu